Jeszcze trochę Amerykanów

Tym razem Amerykanie nie bezimienni; też z lat 40.
Socrealistyczny Robert Riggs:

Glamour Maurice Logan:

Prawie współczesny Marvin Friedman:

Cytuję za Today's Inspiration

Amerykanie powojenni

Nie moge się powstrzymać przed gromadzeniem obrazków z amerykańskich złotych lat 40. Powtarzam je za Today's Inspiration, gdzie tacy sami wariaci pokazują jeszcze więcej. To jest mój wybór z ich wyboru. Był dobry czas dla artystów.

Kolory w sieci

No i znów nie wiadomo, czy śmiać się czy płakać. Wszystkim rządzi marketing, w którym obowiązuje zasada nihil novi, albo raczej „najbardziej podobają mi się takie filmy, które już widziałem”. Ile jest kolorów „webowych” w przyrodzie? Dwa? I na pewno jest morze badań, które potwierdzają słuszność tych kolorowych wyborów – podpartych psychologią widzenia, analizą skuteczności oddziaływania i niepodważalną praktyką. W marketingu są badania na wszystko, więc klientowi da się wszystko wcisnąć.

Dla nauki albo zgryzoty przytoczyłem za coolinfographics.com
Można powiększyć.

Bob Peek z lat sześćdziesiątych

Dawno, dawno temu, za lasami, górami i oceanem, w czasach, kiedy jedyną wartością nie była niska cena, duża liczba i szybkość produkcji graficznych istniała grafika niekomputerowa. Myślicie, że Bob Peek był ilustratorem tworzącym w odosobnieniu swoje dzieła sztuki, że dopiero my w wolnej Ojczyźnie wymyśliliśmy marketing, wymagania klienta i oszczędności? Nic podobnego, dla Boba prawdziwa sztuka wyrażała się w trafianiu w gusta klientów, sprostaniu wyzwaniom rynku, tworzeniu nowoczesnych przedmiotów handlu, reklamy. W tym zawierała się dla niego nowoczesność, to go kręciło. Artysta pieprzony... nie uprawiał grafiki komputerowej tylko sztukę. Dawno, dawno temu. Cytowałem za Today's Inspiration.

Okładki sierpniowe

Czasem podglądam, jak to robią za miedzą. Te kwiatki są zerwane w sierpniu.

Rozkładówki Diario de Sao Paolo

O „Diario de Sao Paolo” już wspominałem (patrz starsze posty). Jest przykładem dobrego designu. Teraz kilka przykładów rozkładówek fotograficznych, które z jednej strony są obiektem pożądania w wielu redakcjach a z drugiej przekleństwem. Dlaczego przekleństwem? Bo co pewien czas redaktorzy tej czy innej gazety lokalnej próbują zapełnić kolumny takim fotostory (szczególnie, kiedy zabraknie ciekawych tekstów) i ponoszą klęskę – drukują śmiertelnie nudny zestaw prawie identycznych obrazków: takie same kadry, taka sama wielkość, ta sama treść. Nazywają to czasem „fotoreportażem”, żeby podnieść rangę wydarzenia. Bez skutku, bo to nie mogą być średnie ani słabe zdjęcia. Tylko dobre fotografie i dobry pomysł na layout sprawią, że fotorozkładówka, albo dowolny inny pakiet zdjęć nie będzie marnowaniem miejsca.
Wiem, sam mówiłem na warsztatach z fotoedycji, że kilka słabych zdjęć lepiej się sprawdza na kolumnie, niż jedno. Mówiłem też, że lepiej dać jedno dobre zdjęcie, niż wiele kiepskich. Czyli mamy do czynienia z kwadraturą koła, bo zazwyczaj na stole wydania leży mnóstwo niedobrych fotografii.
No, przynajmniej zobaczcie jak to się robi dobrze. Uczmy się od najlepszych.

Bóg nie stworzył świata

Tytuł na okładce The Times jednak oburzył kilka osób. Nie wiadomo, czy ze względu na obrazoburczą treść, czy może na tabloidową stylistykę. Artykuł jest cytatem ze Stevena Hawkinga promującego swoją nową książkę. Cytuję za oburzonym Ginerem (Innovations)

Będzie konkurencja tabletów!

Samsung wprowadził właśnie na rynek (wczoraj?) tablet Galaxy, trochę mniejszy (7 cali) od iPada (9,7 cali). Za Juanem Ginerem (Innovations) ciesze się już na tę wojnę tabletów. Będzie taniej! Czekamy na kolejny ruch Apple'a.

Prawdziwi ludzie na zdjęciach

No i stało się – już nie modelki i celebryci pojawiają się na zdjęciach w magazynach ale normalni ludzie. Powyżej i poniżej sesja mody z udziałem normalsów. Czy to konsekwencja ruchu szafiarek i dziennikarstwa obywatelskiego, i internetu w ogóle? Kiedyś w Super Expressie Larry Lindenberg zatrudnił „czytaczy”, których zadaniem było wyszukiwanie w tekstach słów dla nich niezrozumiałych. Ta genialna metoda ustalenia języka komunikacji zrozumiałej dla prostego człowieka miała taką wadę, że „czytacze” się uczyli i wkrótce rozumieli wszystkie słowa. Normalsi też mogą z czasem zamienić się w modeli i celebrytów. Cytat za innovations

Matka poszła po lody

Komedyjka, jak z kreskówek o strusiu Pędziwiatrze, a kreska zupełnie inna. Trochę seksistowska (mężczyzna nie umie opiekować się dziećmi). Ku przestrodze i rozrywce. Cytat za drawn.ca